zondag 25 augustus 2013

Haut-Königsburg

Bezocht in juni 2012:  Het kasteel Haut-Königsburg ligt bij Orschwiller in de Elzas ongeveer tien kilometer ten westen van Sélestat, De burcht is gesitueerd op de een rotskam (Stophanberch) van de oostelijke Vogezen op een hoogte van 755 m boven het Rijndal.






De burcht, voor het eerst genoemd in de 12e eeuw, vormde het middelpunt van de heerlijkheid Königsburg, waartoe ook het dichtst bijgelegen dorp Orschwiller behoorde. Het strategische belang werd vlug onderkend door de plaatselijke machthebbers. Deze laatsten volgden mekaar vaak in snel tempo op. Door de strategische positie beheersten de bezitters van de burcht de dorpen en de handelswegen in dit deel van de Rijnvallei. De plaats van het kasteel is op een kruising van de handelswegen voor graan en wijn (noord-zuid) en zilver en zout (west-oost). Vanaf 1192 werd de naam Königsburg gebruikt. Na nog een serie wisselende eigenaren belande de burcht in 1617 uiteindelijk in handen van de bekende bankiersfamilie Fugger. Waarmee nogmaals duidelijk is dat als anderen er een zooitje van maken de bankiers er met de mooiste hapjes vandoor gaan. Lang duurde hun glorie echter niet want  in 1633 (de Dertigjarige Oorlog is inmiddels aan de gang) wordt het kasteel na een belegering van 52 dagen door de Zweden veroverd en in brand gestoken. Er restten nu nog enkel ruïnes. Bij de Vrede van Munster (1648) wordt de regio (en dus ook de kasteelruïnes) toegewezen aan Frankrijk. Tussen 1648 en 1865 hadden ook de ruïnes verschillende eigenaren tot ze uiteindelijk in het bezit van de Franse staat kwamen. Na de Frans-Duitse oorlog werd Elzas-Lotharingen, na meer dan tweehonderd jaar Frans te zijn geweest, in 1871 weer deel van het Duitse Keizerrijk. In 1899 schonk de stad Sélestat de burcht aan de Duitse Keizer Wilhelm II. Deze niet van enige megalomanie gespeende keizer zag in de burcht het symbool van het Germaanse verleden van de Elzas en wilde er een symbool van het herrezen Duitse rijk van maken. Het was zijn bedoeling om in het kasteel een museum voor de Middeleeuwen te vestigen. 





Na de opruiming van de ruïnes werd tussen 1899 en 1908 de restauratie aangevat met de modernste middelen van die tijd. De reconstructie gaf op het moment van de restauratie al aanleiding tot talloze controverses . Toch achtte men ze over het algemeen heel geloofwaardig ondanks de noodzaak om bepaalde delen van het monument volledig te herontwerpen, bijvoorbeeld de overdekte weergangen of de hoogte van de vestingtoren. (Hollywood en bij uitbreiding Dysneyland kunnen er een kijkje komen nemen hoe faken echt moet.)






Heden ten dage geldt het bemeubelde kasteel als één van de best bewaarde burchten en is het enige in de Elzas gelegen Franse Monument national. Het is niet duidelijk of de meubels oorspronkelijk zijn. Maar laat je ook niet op het verkeerde been zetten. Veel van de tentoongestelde meubels situeren zich duidelijk na 1500 en dus na de middeleeuwen.

De burcht is een belangrijke toeristische trekpleister!!




Zeker bezoeken!!! Trouwens als afsluiter bij een bezoek is de educatieve kruidentuin van de burcht echt wel de moeite!!



zondag 11 augustus 2013

Wandelen in Lede - Vier Uitersten-wandeling

Een toch wel wat merkwaardige naam voor deze wandeling is historisch verklaarbaar. Van 1559 tot 1801 behoorden de parochies Impe, Wanzele, Smetlede-Oordegem en Serskamp tot het Aartsbisdom Mechelen. Dit was toen heel erg ver verwijderd van de kerkelijke macht, vandaar de naam “Vier Uitersten”.


 Sint Denijs-kerk te Impe (Erfgoed)

Rustig verpozen is het op het terras van de afspanning "De Oude Mol" naast de kerk. De koffie met advokaat-likeur (misschien wel van "De Klok Likeuren NV" in het nabijgelegen Serskamp) smaakt er heerlijk.

Pastorie van Wanzele (Erfgoed)

 Landweg met zicht op Smetlede
St. Bavokerk te Wanzele (Erfgoed)

dinsdag 6 augustus 2013

GR 128 - Traject: Deurle - Gent

De de start van de GR  128, ook “Vlaanderenroute” genoemd, neemt men in de buurt van Calais (Frankrijk), meer bepaald in Wissant, om zo ongeveer 700 km verder in Aachen (Duitsland) te eindigen. Wij stapten een heel  beperkt deeltje van de Vlaanderenroute, van Deurle - Golf  tot de Korenmarkt in Gent.  Een kleine 20 km dus. 



Golfterrein Sint Martens Latem


De voorbije jaren deden we herhaalde malen deze wandeling, ook werd het traject door de organisatie van de "Grote Routepaden" enkele malen gewijzigd. We volgen dan ook een eigen invulling van het pad dat hier en daar afwijkt van de aangegeven bewegwijzering.

Landelijke rust in Sint-Martens-Latem

Onze "Blijde intrede" in het onovertroffen Gent

Dit is er na 20 km stappen wel aan verdiend.

Twee derden van de wandeling zit er op eens Drongen bereikt. Een verfrissing is, zeker op zonnige dagen, heel welkom nu. Vlakbij het dorpsplein van Drongen, de brug over,  tref je Café "De Leie". Op het terras, met uitzicht op de Abdij, kan je in dit net buurtcafé zonder al te veel franje, een lekkere pint drinken.


De eindmeet, Korenmarkt Gent