Gelezen: Hanny ALDERS: "De Kopiist."

Het is 950. Het grootste deel van Spanje wordt al ruim twee eeuwen lang geregeerd door Arabieren. Vlakbij de hoofdstad Córdoba zetelt de kalief in zijn pas voltooide paleisstad. In de wijk van de perkamentmakers leidt de kopiist Fadl een rimpelloos bestaan. Hij werkt bij de historiograaf al-Razi en zijn jonge vrouw is in verwachting van hun eerste kind.

Dan krijgt Fadl een document in handen dat zijn hele leven op zijn kop zet. Tot zijn verbijstering moet hij toezien hoe hij alles verliest wat hem lief is. Toch lukt het hem om een geheim te ontsluieren dat diep in het hart van het oude paleis in de stad verborgen ligt. Hij krijgt daarbij hulp van de mysterieuze Teresia, van wie hij zich blijft afvragen of ze nu een vriend of een vijand is. Terwijl het verhaal voortschrijdt, ontvouwt zich een duistere wereld van geweld en intriges tegen het decor van een bloeiende, hoogontwikkelde samenleving waarin moslims, joden en christenen vredig naast elkaar leven.

De kopiist is een historische roman die leest als een thriller.

Gelezen: De eenzaamheid van de priemgetallen

De zevenjarige Alice moet van haar vader elke dag tegen haar zin naar skiles. Op een mistige ochtend zondert zij zich af van haar skiklasje en besluit ze de afdaling alleen te maken, maar ze komt ten val en raakt voor de rest van haar leven verlamd aan een been. 
Mattia is de helft van een tweeling. Hij is hyperintelligent, zijn zusje Michela is zwakbegaafd. Als de tweeling wordt uitgenodigd voor een verjaardagspartijtje schaamt Mattia zich bij voorbaat voor het gedrag van Michela en hij besluit om haar op een bank in het park achter te laten met de opdracht dat ze daar op hem moet wachten. Als hij terugkomt is zijn zusje verdwenen en zij wordt nooit meer gevonden. Op de middelbare school kruisen de levens van Alice en Mattia elkaar en er ontstaat een merkwaardige vriendschap. Ze voelen zich vanaf de dag van hun ontmoeting verbonden, maar merken al snel hoe moeilijk het is om wezenlijk contact met elkaar te krijgen. (tekst: Bol.com)

De eenzaamheid van de priemgetallen is het aangrijpende verhaal van een bijzondere vriendschap dat de lezer vanaf de eerste pagina in zijn greep houdt, en een grandioos debuut waarmee Paolo Giordano blijk geeft van een scherp inzicht in de complexe menselijke psyche.

Jules De Bruycker te gast bij Frank Brangwyn (in Brugge).

Frank Brangwyn (1867-1956) is in de permanente collectie van het Arentshuis te Brugge (locatie van de  de tentoonstelling) goed vertegenwoordigd met een brede selectie van schilderijen, grafiek en ontwerpen. 

Brangwyn Frank

Brangwyn werd weliswaar geboren in Brugge maar week met zijn ouders al gedurende z'n prille jeugdjaren uit naar Groot-Brittannië. De veelzijdige Britse Bruggeling Brangwyn liet z'n invloed gelden  op tal van (ook) Europese kunstenaars. Er zijn dus nogal wat affininiteiten tussen Frank Brangwyn en Brugge. Gedurende WOI raakte Brangwyn in Londen bevriend met de uitgeweken Jules De Bruycker die hij met raad en daad bijstond. Het is ook in die periode dat De Bruycker een aantal oorlogsetsen brengt die op hallucinante wijze de gruwelijke waanzin van het geweld in beeld brengt.

Jules De Bruycker - Ets: Plaatsen van draak op Belfort in Gent

Jules De Bruycker - Ets: Sint Jacobs, Gent

Jules De Bruycker -  Oorlogsets

Frank Brangwijn - Ets: Sloop van schip 

De tentoonstelling is nog te bezoeken tot 12 januari 2014. Info.

Houtsnijden

Nooit te oud om bij te leren. Begin oktober startte ik een opleiding houtsnijden in de "Vrije Academie" te Gent.
De eerste werkstukken:

Schaal - Lindenhout (finishing: schellak)

Venetiaans masker - Lindenhout

Forbidden Dreamzzzz

De tentoonstelling “Forbidden Dreamzzz” in de galerie Frank Steyaert in Gent brengt enkele internationale kunstenaars (vaak keramisten) samen die werken rond thema's als erotiek, gender en seksualiteit. De deelnemers zijn: Achiel Pauwels (Bel.), Jérôme Galvin (Fr.),Akio Takamori (Japan-USA), Yves Malfliet (Bel.), Ilona Romule (Letland - Latvia), Frans Gentils (Bel.), Frank Steyaert (Bel.)

Achiel Pauwels

Wanneer: van 09/11/2013 tot 15/12/2013, zo, za van 14:00 tot 18:00 (ma, di, woe, do, vrij gesloten)

Waar:  Galerie Frank Steyaert ,Tinnenpotstraat 16, 9000 Gent

Gelezen: Sebastian FAULKS; Het lied van de loopgraven.

n 1910 wordt de jonge Engelsman Stephen Wraysford door zijn werkgever naar Amiens gezonden om de Franse textielindustrie te bestuderen. Hij wordt verliefd op de vrouw van zijn huisbaas, Isabelle, en beleeft een korte, hartstochtelijke relatie met haar. Ze ontvluchten Amiens en Isabelle raakt zwanger, maar ze voelt zich schuldig en keert terug naar haar echtgenoot.
Stephen wordt in 1916 als Brits militair aan de Somme gelegerd, het gebied waar hij zijn grote liefde verloor en waar zich een van de grootste slachtingen uit de menselijke geschiedenis voltrekt. De weerzinwekkende omstandigheden maken van Stephen een vervreemde, bittere man, maar hij weet het inferno van de loopgraven te overleven.
Eind jaren zeventig vindt zijn kleindochter, Elizabeth Benson, de dagboeken van haar grootvader terug op een stoffige zolder. De dagboeken voeren haar naar Noord-Frankrijk, waar zij op zoek gaat naar het geheim van haar grootouders.
Het lied van de loopgraven is een imposant epos over de passie van de liefde, de gruwelen van de oorlog en de weemoed van de herinnering.

Sebastian Faulks is een van de belangrijkste schrijvers van Engeland van dit moment. Hij is onder meer bekend van zijn wereldwijde bestsellers Engleby en Een week in december. Het lied van de loopgraven wordt alom beschouwd als een van de grootste romans over de Eerste Wereldoorlog, en is nu als Birdsong verfilmd door de bbc.

'Dit boek is zo indrukwekkend dat ik, toen ik het had uitgelezen, gewoon weer opnieuw ben begonnen.' the sunday express

'Deze herschepping van het verleden is zo indrukwekkend dat je Het lied van de loopgraven wel volmaakt zou willen noemen.' the times

'Het lied van de loopgraven behoort tot de beste romans over de Eerste Wereldoorlog die er sinds de Tweede zijn geschreven.' the independent

Mong jarig !!!

Op 26 oktober 2013 mocht Mong vijf kaarsjes uitblazen en dat werd gevierd natuurlijk!

Gelezen: Joseph ROTH: "Radetzymars"

Radetzkymars is de geschiedenis van het verval van de Habsburgse monarchie, gezien door de ogen van de hoofdpersoon, luitenant Von Trotta . Het verhaal begint in 1859 met diens grootvader, die door een toeval het leven van de jonge keizer Franz Joseph redt, en het eindigt met de dood van de keizer in 1916. De Eerste Wereldoorlog is dan gaande en de oude wereldorde van de adellijke familie Von Trotta, steunpilaar van keizer en staat, is definitief verdwenen. Terwijl luitenant Von Trotta zijn wereld langzaam ziet vergaan, zoekt hij zijn heil in gokken, alcohol en vrouwen.
Radetzkymars is een ongeëvenaard portret van een beschaving in verval. Het meeslepend vertelde verhaal getuigt van groot psychologisch inzicht en wordt terecht gerekend tot de hoogtepunten van de wereldliteratuur.

'Met zijn scherpe blik en vinnige pen dringt Roth door tot in de ziel van de dingen die hij beschrijft, een kunst die niet weinig bijdraagt aan de magie van deze magistrale roman.' - Knack.be
'Radetzkymars is een voorbeeld van de manier waarop een goede sociologische roman geschreven zou moeten worden.' - The New York Times
'Een van de grootste traditionele romanschrijvers van de laatste eeuw. Fictie van de hoogste rang.' - The Herald Tribune
'Roth beschrijft indringend en met veel menselijk inzicht het verval van de oude wereldorde.' - Esta
'Als één schrijver voor mij het oude Europa belichaamt, dan wel Joseph Roth. Wat een droevig genot hem te lezen.' - Benno Barnard
'Joseph Roth lezen is genieten van levendige en boeiende karakterbeschrijvingen.' - Nederlands Dagblad

Sevilla - Exposicion Ibero - Americana

Sevilla is een stad met kleur die echt wel inspeelt op de zintuigen van de bezoekers: oranjebloesems en sinaasappelbomen zorgen voor een zuiders parfum en de blauwe azulejos en een immer stralende zon geven de stad schilderachtige kleuren. Met z'n talloze monumenten verzameld op 3 km² heeft de stad het grootste historisch centrum van Europa.

In 1929, het jaar waarin in Barcelona een wereldtentoonstelling plaatshad, vond  in Sevilla de "Ibero-American Exposition" plaats. Op uitnodiging van Spanje (en Portugal) waren de Verenigde Staten, en alle belangrijke Zuid-Amerikaanse staten vertegenwoordigd. Spanje zelf werd vertegenwoordigd door alle Spaanse regio's en de verschillende provincies van Andalusië. 
Verschillende paviljoenen werden opgetrokken in het María Luisa Park aan de oevers van de Guadalquivir. Men stelde zich tot doel  gebouwen ook permanent te blijven gebruiken na de afsluiting van de tentoonstelling. Alhoewel kleiner van opzet moest de tentoonstelling in Sevilla nauwelijks onderdoen voor deze van Barcelona. 
Je bezoekt Sevilla dan ook niet zonder, op zijn minst, een kijkje te nemen in het Maria Louisa Park. Wat je er te zien krijgt is voornamelijk de Spaanse bijdrage tot de tentoonstelling. Paviljoenen van andere staten bevinden zich in de buurt en worden, zoals eerder gezegd, voor andere doeleinden gebruikt en zijn niet altijd toegankelijk.

In voorbereiding van deze tentoonstelling werd ook de binnenstad van Sevilla onder handen genomen en toegankelijker gemaakt met het oog op het valoriseren van het toeristisch potentieel.

Het plein, de Plaza de España, heeft de vorm van een enorme halve cirkel die volledig wordt omringd door gebouwen. Het merendeel van deze gebouwen wordt vandaag de dag gebruikt door de overheid. Geheel onderaan deze gebouwen bevinden zich 52 tegelmozaïeken, fresco's waarop alle Spaanse provincies zijn afgebeeld in azulejo's.

Leuk om te weten is dat het plein af en toe de set is voor het opnemen van films. Onder andere werd in 1962 het Plaza de España omgetoverd tot  "Cairo Great Britain Army Headquarters" in de film Lawrence of Arabia en diende het plein ook ook als filmset voor Naboo in de film Star Wars: Episode II - Attack of the Clones uit 2002.

Azulejo's (typische Andalusische tegeltjes)

Sevilla - Macarena (Spanje-Andalucia)

Maria de la Esperanza Macarena - ©A.Pauwels

 

Neobarokke baseliek in Macarena-wijk - ©A.Pauwels

De oude volkswijk Macarena in Sevilla is iets minder toeristisch maar daarom niet minder interessant. De sfeer is er stukken authentieker en je nog kennismaken met de echte ziel van de Sevillanos. Je kan er rond  slenteren door de gezellige straatjes en steegjes. Je wandeling brengt je langs fraaie parochiekerkjes in mudejar-stijl (een sythese van christelijke en moorse bouwstijlen), oude kloosters en leuke straatmarktjes. Uiteindelijk eindig je bij de belangrijkste bezienswaardigheid van de wijk de "Virgen de la Esperanza Macarena" die in de basiliek van Macarena staat.

De baseliek zelf is een neobarok bouwsel uit 1949, maar het is zoals gezegd huisvest ze een voor Sevilla het heel bijzondere beeld  van "La Virgen Esperanza Macarena".

Dit madonnabeeld is één van de meest vereerde en geliefde processiefiguren van de Sevillanen. De uitzonderlijke schoonheid van de madonna en de prachtig gedecoreerde mantel brengen veel mensen in vervoering. De Virgen weent altijd kristallen tranen omwille van de dood van haar zoon Jezus. Het beeld zou het werk van de beroemde beeldhouwer Roldan.

Elk jaar op goede vrijdag proberen duizenden mensen een glimp op te vangen van de Virgen Esperanza Macarena als zij richting Girald-kathedraal wordt gedragen.

Vlakbij de basiliek van Macarena vind je het parlement van Andalusië. In dit volledig gerestaureerde renaissance-gebouw zetelen sinds 1992 de volksvertegenwoordigers van de autonome regio Andalusië. Vroeger had het gebouw een heel andere bestemming. Het voormalige Hospital de las Cinco llagas of ziekenhuis van de 5 wonden was hier gevestigd. In de 16de eeuw begonnen de bouwwerken van wat toen het grootste ziekenhuis van Europa zou worden.

Sevilla - Kathedraal (Spanje-Andalucia)

Bericht:

Sevilla - Alcazar (Spanje-Andalucia)

Bericht:

Jerez de la Frontera (Spanje-Andalucia)

Bericht:

Grazalema (Spanje-Andalucia)

Na het uiteenvallen van het Romeinse rijk  maakten de Visigoten tot het jaar 711 de dienst uit in de regio. In dat jaar komt een groot deel van Spanje onder het gezag van de Moren.  Door de jaren heen veranderd de naam in Grazalema. 
In 1485 werd het veroverd door de katholieke Spanjaarden onder leiding van de Hertog van Arcos. 

Zicht op het "Witte Dorp Grazalema"

Stadsfontein toegeschreven aan de Visigoten.

Grazalema geeft zijn naam aan het 55.000 hectaren grote natuurpark (Sierra de Grazalema), het is het oudste beschermde gebied in Andalucia. Er zijn tal van wandelmogelijkheden. Een korte zoektocht op internet levert meteen tal van uitgestippelde wandelpaden op (o.m. via Wikiloc).

Eigenaardig genoeg en tegen alle verwachtingen in  stijgt de neerslag,  met een jaarlijks gemiddelde van 2.200 mm,  met vlag en wimpel boven dit van de rest van Spanje uit. Dus toch maar regenjas meenemen bij volgende bezoek.

Sierra de Grazalema

Sierra de Grazalema

Ronda

Bericht:

Kathedraal - Granada (Spanje-Andalucia)

Bericht:

Alhambra - Granada (Spanje-Andalucia)

Bericht:

Ubeda (Spanje-Andalucia)

Bericht:

Baeza (Spanje-Andalucia)

Bericht:

Mezquita - Córdoba (Spanje-Andalucia)

Het is geenszins mijn bedoeling hier een toeristische gids te (her)schrijven. In voorkomend geval maak ik wel melding van een verhaal, anecdote en/of legende waarin het bezochte erfgoed een prominente plaats speelt.

Een bezoek aan de Mezquita in Córdoba beperken tot weergave van enkele foto's lijkt ook maar niets. Vandaar....

De mezquita (spaans voor "moskee") is de kathedraal van Córdoba. De moskee, wat grootte betreft de tweede na Mekka, bood plaats aan maar liefst twintigduizend gelovigen. In 1523, de Moren zwaaiden niet langer de scepter in Córdoba, gaf Karel V zijn toestemming aan de bisschop van Córdoba om het geheel om te bouwen tot een kathedraal. De overijverige bisschop maakte er werk van. Vierhonderd van de oorspronkelijke twaalfhonderd marmeren zuilen die het bouwwerk ondersteunden werden gesloopt en in het hart van de moskee werd een kathedraal opgetrokken.

Toen Karel V, hij had een druk leven, veel later terugkwam in Córdoba en de "kathedraal" kon aanschouwen was hij dermate verbouwereerd dat hij bisschop-bouwheer vermanend toesprak: ’U hebt iets gebouwd dat u of anderen overal gebouwd hadden kunnen hebben, maar u hebt iets verwoest wat uniek was in de wereld.'

Carmona (Spanje-Andalucia)

Op nauwelijks  vijftien minuten rijden van Sevilla ligt het beeldschone dorp Carmona. Net als Sevilla werd Carmona bewoond  door achtereenvolgens de Carthagen, Romeinen, Arabieren en Christenen. Dit resulteerde in een bouwkundig erfgoed dat sporen bevat van de verschillende culturen die Carmona hebben bevolkt. 

Puerta de Cordoba

Uitzicht vanaf de Puerta de Cordoba

De Puerta de Cordoba, gebouwd als een triomfboog, staat aan het noordwestelijke eind van de stad en vormde vroeger het begin van de Via Augusta richting Cordoba. Oorspronkelijk waren er drie openingen, voor voetgangers en rijdend verkeer. De poorten werden geflankeerd door twee achthoekige torens. Het huidige uiterlijk van de poort is het resultaat van talrijke renovaties uitgevoerd na de Romeinse tijd.

 Puerta de Sevilla

'La Puerta de Sevilla'. Dit is ongetwijfeld de belangrijkste poort van het vestingwerk ter beveiliging van het dorp. Je loopt door deze ingang zo tegen het oude Alcazar(paleis) aan, tegenwoordig ” Parador”. 

 Alcazar del Rey Don Pedro tegenwoordig Parador

Het Alcazar del Rey is een aantal keren herbouwd en behoort tot een van de meest representatieve monumenten van Carmona. Oorspronkelijk werd het door de Carthagen gebouwd ter verdediging tegen de Romeinen. Tegenwoordig Parador*.


*Paradores zijn een uniek netwerk van hotels in eigendom van de staat, gesitueerd door heel Spanje. De eerste Parador werd opgericht in 1928 en vandaag de dag zijn er 93 verspreid over het land. Ze maken vaak deel uit van het historisch erfgoed.

GR 128 - Traject: Gent-Dampoort - Schellebelle-Overzet

Begijnhof Sint Amandsberg

Dit traject van GR 128 sluit aan op een eerder gewandeld traject (Deurle-Gent). Het Groot Begijnhof te Sint-Amandsberg is, door toedoen van het mecenaat van de hertog van Arenberg, gebouwd in 1874 voor de 700 bewoners, een honderdtal dames naast een zeshonderd begijnen, die het Oud Begijnhof Sint-Elisabeth in Gent moesten verlaten onder druk van een weinig verdraagzaam  liberaal stadsbestuur. Meer dan zes eeuwen lang huisden de begijnen voorheen in hun Hof aan het einde van de Gentse Burgstraat. Het werd volgens de overlevering in 1234 door Johanna van Constantinopel, gravin van Vlaanderen gevestigd. In 2003 overlijdt de laatste Grootjuffrouw. Dit betekende ook het einde van  de begijnenbeweging in de Gentse regio.

Bedevaartsoord Bergenkruis te Destelbergen

De bedevaartsplaats Bergenkruis ligt aan de Kwadenplasstraat in Destelbergen.

De eerste missionarissen in deze regio zouden er al een kruis hebben opgericht. In de elfde eeuw zou de stoet die de relikwieën van de H.Livinus overbracht naar Sint-Lievens-Houtem, er halt hebben gehouden.  Een ander verhaal zegt dat de heer van het kasteel van Notac er deze  processie in 1007 tegemoet ging,  en de geestelijkheid verzocht om er op zijn grondgebied te rusten.  Later zou hij er een kapel hebben gebouwd en een houten kruis hebben opgericht. Allemaal nogal speculatief want echt historisch materiaal is niet voorhanden.

Vast staat wel dat in 1768 sprake is van een kruis op deze plaats, dat er omstreeks 1860 al bedevaarten zouden hebben plaatsgevonden, dat 1871 de eerste officiële bedevaart plaats vond, en dat in 1898 het kruis door een brand vernield werd, het werk van vandalen. In hetzelfde jaar  kwam er een nieuwe houten kruisweg geschonken door Victor Moreels van Tieghem, die werd later vervangen door een zandstenen kruisweg.  Centraal staat het houten kruisbeeld op een sokkel dat in 1903 werd opgericht.  Ieder jaar op Hemelvaartsdag zakken talrijke bedevaarders af naar Bergenkruis. In 1981 werd de bedevaartsplaats beschermd als monument en dorpsgezicht.

Oude Pastorie te Destelbergen

De pastorie kwam er in 1744 door toedoen van een door de St.Pieters-Abdij van Gent aangestelde pastoor. Boven de toegangsdeur bevindt zich trouwens ook het wapenschild van deze abdij.

De pastorie is gelegen op een rechthoekig nog deels omgracht perceel en ligt in een groene en rustige omgeving, net buiten de afbakening van het dorpsgezicht gevormd door de kastelen van Destelbergen. Het gebouw heeft een symmetrische aanleg in U-vorm geopend naar de straat; in het midden bevindt zich het hoofdgebouw, aan weerszijden twee aanpalende koetshuizen.  Het interieur is stilistisch opgesmukt met stucwerk. De Oude Pastorie is eveneens beschermd monument.

Damvallei Destelbergen

Natuurgebied, in beheer bij Natuurpunt, ontstaan uit scheldemeanders. De organisatie stippelde een drietal wandelingen uit.

Oude inrijpoort te Laarne

Het poortgebouw van hoeve “Kattenheye” is historisch waardevol, maar lijkt stilaan toch wel heel erg bouwvallig te worden. Het poortgebouw is nochtans beschermd als monument  bij Ministrieel Besluit van 18.10.1995. Misschien een ideetje voor Herita* om enige ondersteuning en begeleiding van restauratie op zich te nemen?

Maar ja, zo'n poortgebouw van landbouwbedrijf is weinig elitair? Bovendien bevindt het zich niet in Antwerpen!

Kasteel van Laarne

Het bewoond kasteel van Laarne uit de XIIIe eeuw is eigendom van de v.z.w. “Koninklijke Vereniging der Historische Woningen van België”. 
Het kasteel is ingrijpend verbouwd in de XVIIe eeuw en gerestaureerd in 1962 en 1991. Uitzonderlijke meubels, wandtapijten en schilderijen en de Europees vermaarde “Zilvercollectie D’Allemagne” maken een bezoek meer dan waard.

Sint Machariuskerk te Laarne

Kalkense Meersen

Met zijn duizend  hectaren aaneengesloten natuurgebied vormen de Kalkense Meersen met laaggelegen meersen, grachten, poelen en plassen een zeldzaam stuk natuur. Natuurpunt speelt er een prominente rol, deze organisatie stippelde er ook wandelingen uit. 

De Bel van Schellebelle (overzet)

*Herita is een onafhankelijke netwerkvereniging, een familie die iedereen met een hart voor erfgoed samenbrengt en ondersteunt. Herita ijvert voor een wereld waarin iedereen zijn erfgoed kan beleven en ervan kan genieten. Via het beheer van erfgoedsites, de organisatie van erfgoedactiviteiten en haar rol van dienstverlener zorgt Herita ervoor dat we ons meer verbonden gaan voelen met ons erfgoed. -Oude beurs 27, 2000 Antwerpen.

Haut-Königsburg

Bezocht in juni 2012:  Het kasteel Haut-Königsburg ligt bij Orschwiller in de Elzas ongeveer tien kilometer ten westen van Sélestat, De burcht is gesitueerd op de een rotskam (Stophanberch) van de oostelijke Vogezen op een hoogte van 755 m boven het Rijndal.

De burcht, voor het eerst genoemd in de 12e eeuw, vormde het middelpunt van de heerlijkheid Königsburg, waartoe ook het dichtst bijgelegen dorp Orschwiller behoorde. Het strategische belang werd vlug onderkend door de plaatselijke machthebbers. Deze laatsten volgden mekaar vaak in snel tempo op. Door de strategische positie beheersten de bezitters van de burcht de dorpen en de handelswegen in dit deel van de Rijnvallei. De plaats van het kasteel is op een kruising van de handelswegen voor graan en wijn (noord-zuid) en zilver en zout (west-oost). Vanaf 1192 werd de naam Königsburg gebruikt. Na nog een serie wisselende eigenaren belande de burcht in 1617 uiteindelijk in handen van de bekende bankiersfamilie Fugger. Waarmee nogmaals duidelijk is dat als anderen er een zooitje van maken de bankiers er met de mooiste hapjes vandoor gaan. Lang duurde hun glorie echter niet want  in 1633 (de Dertigjarige Oorlog is inmiddels aan de gang) wordt het kasteel na een belegering van 52 dagen door de Zweden veroverd en in brand gestoken. Er restten nu nog enkel ruïnes. Bij de Vrede van Munster (1648) wordt de regio (en dus ook de kasteelruïnes) toegewezen aan Frankrijk. Tussen 1648 en 1865 hadden ook de ruïnes verschillende eigenaren tot ze uiteindelijk in het bezit van de Franse staat kwamen. Na de Frans-Duitse oorlog werd Elzas-Lotharingen, na meer dan tweehonderd jaar Frans te zijn geweest, in 1871 weer deel van het Duitse Keizerrijk. In 1899 schonk de stad Sélestat de burcht aan de Duitse Keizer Wilhelm II. Deze niet van enige megalomanie gespeende keizer zag in de burcht het symbool van het Germaanse verleden van de Elzas en wilde er een symbool van het herrezen Duitse rijk van maken. Het was zijn bedoeling om in het kasteel een museum voor de Middeleeuwen te vestigen. 

Na de opruiming van de ruïnes werd tussen 1899 en 1908 de restauratie aangevat met de modernste middelen van die tijd. De reconstructie gaf op het moment van de restauratie al aanleiding tot talloze controverses . Toch achtte men ze over het algemeen heel geloofwaardig ondanks de noodzaak om bepaalde delen van het monument volledig te herontwerpen, bijvoorbeeld de overdekte weergangen of de hoogte van de vestingtoren. (Hollywood en bij uitbreiding Dysneyland kunnen er een kijkje komen nemen hoe faken echt moet.)

Heden ten dage geldt het bemeubelde kasteel als één van de best bewaarde burchten en is het enige in de Elzas gelegen Franse Monument national. Het is niet duidelijk of de meubels oorspronkelijk zijn. Maar laat je ook niet op het verkeerde been zetten. Veel van de tentoongestelde meubels situeren zich duidelijk na 1500 en dus na de middeleeuwen.

De burcht is een belangrijke toeristische trekpleister!!

Zeker bezoeken!!! Trouwens als afsluiter bij een bezoek is de educatieve kruidentuin van de burcht echt wel de moeite!!

Wandelen in Lede - Vier Uitersten-wandeling

Een toch wel wat merkwaardige naam voor deze wandeling is historisch verklaarbaar. Van 1559 tot 1801 behoorden de parochies Impe, Wanzele, Smetlede-Oordegem en Serskamp tot het Aartsbisdom Mechelen. Dit was toen heel erg ver verwijderd van de kerkelijke macht, vandaar de naam “Vier Uitersten”.

 Sint Denijs-kerk te Impe (Erfgoed)

Rustig verpozen is het op het terras van de afspanning "De Oude Mol" naast de kerk. De koffie met advokaat-likeur (misschien wel van "De Klok Likeuren NV" in het nabijgelegen Serskamp) smaakt er heerlijk.

Pastorie van Wanzele (Erfgoed)

 Landweg met zicht op Smetlede

St. Bavokerk te Wanzele (Erfgoed)