Sevilla - Exposicion Ibero - Americana

Sevilla is een stad met kleur die echt wel inspeelt op de zintuigen van de bezoekers: oranjebloesems en sinaasappelbomen zorgen voor een zuiders parfum en de blauwe azulejos en een immer stralende zon geven de stad schilderachtige kleuren. Met z'n talloze monumenten verzameld op 3 km² heeft de stad het grootste historisch centrum van Europa.

In 1929, het jaar waarin in Barcelona een wereldtentoonstelling plaatshad, vond  in Sevilla de "Ibero-American Exposition" plaats. Op uitnodiging van Spanje (en Portugal) waren de Verenigde Staten, en alle belangrijke Zuid-Amerikaanse staten vertegenwoordigd. Spanje zelf werd vertegenwoordigd door alle Spaanse regio's en de verschillende provincies van Andalusië. 
Verschillende paviljoenen werden opgetrokken in het María Luisa Park aan de oevers van de Guadalquivir. Men stelde zich tot doel  gebouwen ook permanent te blijven gebruiken na de afsluiting van de tentoonstelling. Alhoewel kleiner van opzet moest de tentoonstelling in Sevilla nauwelijks onderdoen voor deze van Barcelona. 
Je bezoekt Sevilla dan ook niet zonder, op zijn minst, een kijkje te nemen in het Maria Louisa Park. Wat je er te zien krijgt is voornamelijk de Spaanse bijdrage tot de tentoonstelling. Paviljoenen van andere staten bevinden zich in de buurt en worden, zoals eerder gezegd, voor andere doeleinden gebruikt en zijn niet altijd toegankelijk.

In voorbereiding van deze tentoonstelling werd ook de binnenstad van Sevilla onder handen genomen en toegankelijker gemaakt met het oog op het valoriseren van het toeristisch potentieel.

Het plein, de Plaza de España, heeft de vorm van een enorme halve cirkel die volledig wordt omringd door gebouwen. Het merendeel van deze gebouwen wordt vandaag de dag gebruikt door de overheid. Geheel onderaan deze gebouwen bevinden zich 52 tegelmozaïeken, fresco's waarop alle Spaanse provincies zijn afgebeeld in azulejo's.

Leuk om te weten is dat het plein af en toe de set is voor het opnemen van films. Onder andere werd in 1962 het Plaza de España omgetoverd tot  "Cairo Great Britain Army Headquarters" in de film Lawrence of Arabia en diende het plein ook ook als filmset voor Naboo in de film Star Wars: Episode II - Attack of the Clones uit 2002.

Azulejo's (typische Andalusische tegeltjes)

Sevilla - Macarena (Spanje-Andalucia)

Maria de la Esperanza Macarena - ©A.Pauwels

 

Neobarokke baseliek in Macarena-wijk - ©A.Pauwels

De oude volkswijk Macarena in Sevilla is iets minder toeristisch maar daarom niet minder interessant. De sfeer is er stukken authentieker en je nog kennismaken met de echte ziel van de Sevillanos. Je kan er rond  slenteren door de gezellige straatjes en steegjes. Je wandeling brengt je langs fraaie parochiekerkjes in mudejar-stijl (een sythese van christelijke en moorse bouwstijlen), oude kloosters en leuke straatmarktjes. Uiteindelijk eindig je bij de belangrijkste bezienswaardigheid van de wijk de "Virgen de la Esperanza Macarena" die in de basiliek van Macarena staat.

De baseliek zelf is een neobarok bouwsel uit 1949, maar het is zoals gezegd huisvest ze een voor Sevilla het heel bijzondere beeld  van "La Virgen Esperanza Macarena".

Dit madonnabeeld is één van de meest vereerde en geliefde processiefiguren van de Sevillanen. De uitzonderlijke schoonheid van de madonna en de prachtig gedecoreerde mantel brengen veel mensen in vervoering. De Virgen weent altijd kristallen tranen omwille van de dood van haar zoon Jezus. Het beeld zou het werk van de beroemde beeldhouwer Roldan.

Elk jaar op goede vrijdag proberen duizenden mensen een glimp op te vangen van de Virgen Esperanza Macarena als zij richting Girald-kathedraal wordt gedragen.

Vlakbij de basiliek van Macarena vind je het parlement van Andalusië. In dit volledig gerestaureerde renaissance-gebouw zetelen sinds 1992 de volksvertegenwoordigers van de autonome regio Andalusië. Vroeger had het gebouw een heel andere bestemming. Het voormalige Hospital de las Cinco llagas of ziekenhuis van de 5 wonden was hier gevestigd. In de 16de eeuw begonnen de bouwwerken van wat toen het grootste ziekenhuis van Europa zou worden.

Sevilla - Kathedraal (Spanje-Andalucia)

Bericht:

Sevilla - Alcazar (Spanje-Andalucia)

Bericht:

Jerez de la Frontera (Spanje-Andalucia)

Bericht:

Grazalema (Spanje-Andalucia)

Na het uiteenvallen van het Romeinse rijk  maakten de Visigoten tot het jaar 711 de dienst uit in de regio. In dat jaar komt een groot deel van Spanje onder het gezag van de Moren.  Door de jaren heen veranderd de naam in Grazalema. 
In 1485 werd het veroverd door de katholieke Spanjaarden onder leiding van de Hertog van Arcos. 

Zicht op het "Witte Dorp Grazalema"

Stadsfontein toegeschreven aan de Visigoten.

Grazalema geeft zijn naam aan het 55.000 hectaren grote natuurpark (Sierra de Grazalema), het is het oudste beschermde gebied in Andalucia. Er zijn tal van wandelmogelijkheden. Een korte zoektocht op internet levert meteen tal van uitgestippelde wandelpaden op (o.m. via Wikiloc).

Eigenaardig genoeg en tegen alle verwachtingen in  stijgt de neerslag,  met een jaarlijks gemiddelde van 2.200 mm,  met vlag en wimpel boven dit van de rest van Spanje uit. Dus toch maar regenjas meenemen bij volgende bezoek.

Sierra de Grazalema

Sierra de Grazalema

Ronda

Bericht:

Kathedraal - Granada (Spanje-Andalucia)

Bericht:

Alhambra - Granada (Spanje-Andalucia)

Bericht:

Ubeda (Spanje-Andalucia)

Bericht:

Baeza (Spanje-Andalucia)

Bericht:

Mezquita - Córdoba (Spanje-Andalucia)

Het is geenszins mijn bedoeling hier een toeristische gids te (her)schrijven. In voorkomend geval maak ik wel melding van een verhaal, anecdote en/of legende waarin het bezochte erfgoed een prominente plaats speelt.

Een bezoek aan de Mezquita in Córdoba beperken tot weergave van enkele foto's lijkt ook maar niets. Vandaar....

De mezquita (spaans voor "moskee") is de kathedraal van Córdoba. De moskee, wat grootte betreft de tweede na Mekka, bood plaats aan maar liefst twintigduizend gelovigen. In 1523, de Moren zwaaiden niet langer de scepter in Córdoba, gaf Karel V zijn toestemming aan de bisschop van Córdoba om het geheel om te bouwen tot een kathedraal. De overijverige bisschop maakte er werk van. Vierhonderd van de oorspronkelijke twaalfhonderd marmeren zuilen die het bouwwerk ondersteunden werden gesloopt en in het hart van de moskee werd een kathedraal opgetrokken.

Toen Karel V, hij had een druk leven, veel later terugkwam in Córdoba en de "kathedraal" kon aanschouwen was hij dermate verbouwereerd dat hij bisschop-bouwheer vermanend toesprak: ’U hebt iets gebouwd dat u of anderen overal gebouwd hadden kunnen hebben, maar u hebt iets verwoest wat uniek was in de wereld.'

Carmona (Spanje-Andalucia)

Op nauwelijks  vijftien minuten rijden van Sevilla ligt het beeldschone dorp Carmona. Net als Sevilla werd Carmona bewoond  door achtereenvolgens de Carthagen, Romeinen, Arabieren en Christenen. Dit resulteerde in een bouwkundig erfgoed dat sporen bevat van de verschillende culturen die Carmona hebben bevolkt. 

Puerta de Cordoba

Uitzicht vanaf de Puerta de Cordoba

De Puerta de Cordoba, gebouwd als een triomfboog, staat aan het noordwestelijke eind van de stad en vormde vroeger het begin van de Via Augusta richting Cordoba. Oorspronkelijk waren er drie openingen, voor voetgangers en rijdend verkeer. De poorten werden geflankeerd door twee achthoekige torens. Het huidige uiterlijk van de poort is het resultaat van talrijke renovaties uitgevoerd na de Romeinse tijd.

 Puerta de Sevilla

'La Puerta de Sevilla'. Dit is ongetwijfeld de belangrijkste poort van het vestingwerk ter beveiliging van het dorp. Je loopt door deze ingang zo tegen het oude Alcazar(paleis) aan, tegenwoordig ” Parador”. 

 Alcazar del Rey Don Pedro tegenwoordig Parador

Het Alcazar del Rey is een aantal keren herbouwd en behoort tot een van de meest representatieve monumenten van Carmona. Oorspronkelijk werd het door de Carthagen gebouwd ter verdediging tegen de Romeinen. Tegenwoordig Parador*.


*Paradores zijn een uniek netwerk van hotels in eigendom van de staat, gesitueerd door heel Spanje. De eerste Parador werd opgericht in 1928 en vandaag de dag zijn er 93 verspreid over het land. Ze maken vaak deel uit van het historisch erfgoed.

GR 128 - Traject: Gent-Dampoort - Schellebelle-Overzet

Begijnhof Sint Amandsberg

Dit traject van GR 128 sluit aan op een eerder gewandeld traject (Deurle-Gent). Het Groot Begijnhof te Sint-Amandsberg is, door toedoen van het mecenaat van de hertog van Arenberg, gebouwd in 1874 voor de 700 bewoners, een honderdtal dames naast een zeshonderd begijnen, die het Oud Begijnhof Sint-Elisabeth in Gent moesten verlaten onder druk van een weinig verdraagzaam  liberaal stadsbestuur. Meer dan zes eeuwen lang huisden de begijnen voorheen in hun Hof aan het einde van de Gentse Burgstraat. Het werd volgens de overlevering in 1234 door Johanna van Constantinopel, gravin van Vlaanderen gevestigd. In 2003 overlijdt de laatste Grootjuffrouw. Dit betekende ook het einde van  de begijnenbeweging in de Gentse regio.

Bedevaartsoord Bergenkruis te Destelbergen

De bedevaartsplaats Bergenkruis ligt aan de Kwadenplasstraat in Destelbergen.

De eerste missionarissen in deze regio zouden er al een kruis hebben opgericht. In de elfde eeuw zou de stoet die de relikwieën van de H.Livinus overbracht naar Sint-Lievens-Houtem, er halt hebben gehouden.  Een ander verhaal zegt dat de heer van het kasteel van Notac er deze  processie in 1007 tegemoet ging,  en de geestelijkheid verzocht om er op zijn grondgebied te rusten.  Later zou hij er een kapel hebben gebouwd en een houten kruis hebben opgericht. Allemaal nogal speculatief want echt historisch materiaal is niet voorhanden.

Vast staat wel dat in 1768 sprake is van een kruis op deze plaats, dat er omstreeks 1860 al bedevaarten zouden hebben plaatsgevonden, dat 1871 de eerste officiële bedevaart plaats vond, en dat in 1898 het kruis door een brand vernield werd, het werk van vandalen. In hetzelfde jaar  kwam er een nieuwe houten kruisweg geschonken door Victor Moreels van Tieghem, die werd later vervangen door een zandstenen kruisweg.  Centraal staat het houten kruisbeeld op een sokkel dat in 1903 werd opgericht.  Ieder jaar op Hemelvaartsdag zakken talrijke bedevaarders af naar Bergenkruis. In 1981 werd de bedevaartsplaats beschermd als monument en dorpsgezicht.

Oude Pastorie te Destelbergen

De pastorie kwam er in 1744 door toedoen van een door de St.Pieters-Abdij van Gent aangestelde pastoor. Boven de toegangsdeur bevindt zich trouwens ook het wapenschild van deze abdij.

De pastorie is gelegen op een rechthoekig nog deels omgracht perceel en ligt in een groene en rustige omgeving, net buiten de afbakening van het dorpsgezicht gevormd door de kastelen van Destelbergen. Het gebouw heeft een symmetrische aanleg in U-vorm geopend naar de straat; in het midden bevindt zich het hoofdgebouw, aan weerszijden twee aanpalende koetshuizen.  Het interieur is stilistisch opgesmukt met stucwerk. De Oude Pastorie is eveneens beschermd monument.

Damvallei Destelbergen

Natuurgebied, in beheer bij Natuurpunt, ontstaan uit scheldemeanders. De organisatie stippelde een drietal wandelingen uit.

Oude inrijpoort te Laarne

Het poortgebouw van hoeve “Kattenheye” is historisch waardevol, maar lijkt stilaan toch wel heel erg bouwvallig te worden. Het poortgebouw is nochtans beschermd als monument  bij Ministrieel Besluit van 18.10.1995. Misschien een ideetje voor Herita* om enige ondersteuning en begeleiding van restauratie op zich te nemen?

Maar ja, zo'n poortgebouw van landbouwbedrijf is weinig elitair? Bovendien bevindt het zich niet in Antwerpen!

Kasteel van Laarne

Het bewoond kasteel van Laarne uit de XIIIe eeuw is eigendom van de v.z.w. “Koninklijke Vereniging der Historische Woningen van België”. 
Het kasteel is ingrijpend verbouwd in de XVIIe eeuw en gerestaureerd in 1962 en 1991. Uitzonderlijke meubels, wandtapijten en schilderijen en de Europees vermaarde “Zilvercollectie D’Allemagne” maken een bezoek meer dan waard.

Sint Machariuskerk te Laarne

Kalkense Meersen

Met zijn duizend  hectaren aaneengesloten natuurgebied vormen de Kalkense Meersen met laaggelegen meersen, grachten, poelen en plassen een zeldzaam stuk natuur. Natuurpunt speelt er een prominente rol, deze organisatie stippelde er ook wandelingen uit. 

De Bel van Schellebelle (overzet)

*Herita is een onafhankelijke netwerkvereniging, een familie die iedereen met een hart voor erfgoed samenbrengt en ondersteunt. Herita ijvert voor een wereld waarin iedereen zijn erfgoed kan beleven en ervan kan genieten. Via het beheer van erfgoedsites, de organisatie van erfgoedactiviteiten en haar rol van dienstverlener zorgt Herita ervoor dat we ons meer verbonden gaan voelen met ons erfgoed. -Oude beurs 27, 2000 Antwerpen.